13 Temmuz 2013 Kendim bildim bileli bana en çok söylenen söz ‘baban seni çok seviyor’… En çok anlatılan hikayeler hep ‘baban sana çok düşkün’ ile ya başlıyor ya bitiyor… Uzun süredir beni görmeyen bir eş dostla her karşılaştığımda sohbet arasında mutlaka ‘baban geçen gün yine senden bahsediyordu’ deniyor… Ağabeyimin ve benim arkadaşlarım arasında babam ‘bir…
Sercan’a kısacık bir yazı yazacağıma söz verdim çünkü eve aylar sonra televizyon geldi ve bu akşam House of Cards izleyip Underwood’dan nefret etmeye devam edeceğiz. Dizinin başında adama beslediğim nefretin dozu daha yüksekti ama sanırım zamanla alıştım. Son bölümde ‘sıra Yates’e mi geldi, haddi canım’ dedikten sonra, Yates’ten haberlerin gazeteci sevgilisine nasıl uçacağını, oradan çıkabilecek…
Montreal’de dördüncü ayımızı geride bıraktık. İkinci, üçüncü ayda geri dönüp ilk günleri, ilk haftaları düşündüğümde içimde bariz bir hüzün ve acıma hissi oluyordu. Bu ayın sonunda ise ne hüzün ne acıma hissi var, mutluyum günlük. Bir tek annemle babamı İstanbul’a uğurladığım gece burnumun direğine bir sızı yerleşti, o kadar! Dört ayı geride bıraktık ve burada…
Bugün 35 yaşına girdim… Eskilerin tabiriyle yolu yarıladım. Kendimi de halen içlerinde saydığım yenilerin tabiriyle ise ’ne münasebet, neyi yarılamışım?’. Gerçekten, küçük bir çocukken benden yaşça çok büyük ve yaşlı bulduğum ’35 yaşındaki teyzelerin’ yaşına geldim ve çocukken onlara büyük ayıp ettiğimi ancak anlayabildim. Çoğunluğu erkeklerden oluşan kuzenlerimin içinde biri ablam, kardeşim diğeri anne yarım…
Aylar önce söz verdiğim üzere Türkiye’den taşınırken neler yaptık, nelere dikkat ettik konulu yazımı kaleme almaya başlıyorum. Henüz tanışmıyorsak buradan tanışalım. Yeni yazım vatana, millete ve taşınacak sevgili ailelere hayırlı uğurlu olsun. Bu yazıyı aylardır beni sabırla bekleyen sevgili Esra’ya ve bir süredir birbirimize manen destek vermeye başladığımız sevgili Göçmen Anneler grubumuzun üyelerine ithaf ediyorum:) Taşınma…
Uzun zamandır hiçbir şey yazamadım ama demek ki geri dönüşüm bugüne kısmetmiş. Cem Yılmaz sağolsun, bir dönem adımı duyan hemen hemen herkes bir ‘Pınar nooldu?’ patlatır ve çok eğlenirdi…O gösterideki Pınar tribal buhranlar geçire dursun, ben ise sadece taşınma nedeniyle blogdan izinliydim. Son yazdığım yazının üzerinden bir aydan fazla zaman geçti, benim üzerimden de kamyonlar….
Anneler günü için yeni bir yazı yazmak yerine, daha iyisini yazacak yoğun duygular içinde yeniden olana kadar ilk anneler gününde yazdığım ve hala severek okuduğum bir yazı ile gününüzü, günümü kutlamak istemiştim. Ancak, çok yakın bir arkadaşımın düğünü nedeniyle bulunduğumuz Washington D.C’de az önce başıma gelen bir olay yazının başına aşağıdaki paragrafı eklememe sebep oldu….
Montreal’de ikinci ayımız geride kaldı..Ay dönümlerine, yıldönümlerine bir şeyleri denk getirmeyi çok sevsem de, benden tamamen bağımsız şekilde buradaki kalıcı evimize yarın yani buradaki ikinci ayımızın bitiminde taşınacaktık. Ta ki belediye bizim binanın bulunduğu sokakta kanalizasyon çalışması yapmaya karar verene kadar. Haliyle taşınamadık. Taşınamadık ama boş da durmadık. Pinobenidegötür bu hafta Washington D.C. yolcusu. Düğünümüz…
Nasıl zayıfladığım hakkında bir yazı yazmak için bilgisayarın başına oturdum ancak aklımdan o kadar çok şey geçiyor ki, yazının sonu nereden çıkacak kestiremiyorum. Montreal’deki sekizinci haftamızın içerisindeyiz ve bu yazıyı yazdığım sabah İstanbul’dan taşındığımız güne göre 6.2 kilo daha zayıfım. İlk dört haftada ise beş kilo verdim. Aslında bu zayıflamanın tam zamanlı annelik ya da…
Tam zamanlı anneliğimin sona ermesine 10.5 ay kaldı. 13 yıl boyunca durmadan çalıştıktan sonra, son 1.5 aydır üstlendiğim ve hiç alışık olmadığım yeni görevi az sabırla bir süre daha icra edebilirsem, expat eşi gibi daha boş gezenin boş kalfası ve bu sefer cidden ‘canın ne istiyorsa onu yapmaya’ daha meğilli titremi edineceğim. Mesleğiniz? Expat eşliği….
